12 Eylül 2008 Cuma

Yanarken Bitmek...





Bir gelişle geldin. Öyle bir gelişti ki bu, Hızır’ın İlyas’la buluşması gibi… Hazanın bahara dönüşmesi gibi… Kuşların göç yolunu değiştirmesi gibi… Bir gelişle geldin ve adına “Bahar” dedim kimseler bilmeden. Onlar bahara “Hıdırellez” dediler, senin gelişlerini bilmeden. Onlar bahara “Hıdırellez” dediler Hızır’la İlyas’ın kavuşmasını bilmeden. Her şey bilmeden oldu sevgili. Sen öyle bir gelişle geldin ki âlemde benden başkası bi-haberdi gelişinden.

Yûşâ’yı bilirsin. Yedi tepe İstanbul’da medfun bir peygamber. Onun Süleyman’la buluşmasını da bilmez, her şeyi bildik geçinen bi-aşk-ı sefineler. Yâkub’u da bilirsin sevgili. Yusuf’la buluşmasını hani… Saatlerce birbirlerine sarılarak ağlaşmalarını ve toprak üzerinde yuvarlanıp durmalarını. Eyyûb’ü de duymuşsundur sevgili. Âlemlere rahmet olarak gönderilen Sultân-ı Levlâk’ın ev sahibi hani… Mevlânâ ve Şems’i de bilirsin sevgili. Güneş ve ay gibi birbirlerinin çevrelerinde dönüşlerini…

Bir gelişle geldin. Öyle bir gelişti ki bu sevgili, yaktı kül, yaktı kûl eyledi beni. Sen bilmedin sevgili tıpkı gelişini benden başka kimsenin bilmeyişi gibi.

Yûşâ’yı hapsettik bir tepede, Mevlânâ’yı devirde bıraktık, Süleymân’a yedi sütûn ve Eyyûb’e iki koca çınar diktik. Gerdanlara gamzeler kondurduk, dişler biledik surlarda. Hâmuş’a bir sükût ve engizisyonlar kurduk Galata’da. Yandık, tutuştuk, geldik. Kim olursak olalım dedik, döndük, yolundan döndürdük ve sustuk. Bir susuşla sustuk Sevgili. Katmerli âhlar gönderdik, lanetler okuduk bilmeden. Pişman olduk, sözümüzden döndük. Döndük, durmadan döndük. Birken beş olduk, beşi bıraktık üçte karar koduk. Yine sustuk.

Yûşâlar hapis kaldı tepede sevgili. Kimseler bilmedi Sülaymân’ın onu ara ara ziyarete gelişini. Mevlânâ devirdedir sevgili. Kimseler bilmedi Şems için güneşin çevresinde gezindiğini. Eyyûb’ün çınarları pâktır Sevgili. Kimse bilmedi Sultân-ı Levlâk’ın onlara su verişini. İlyas’ı herkes unuttu sevgili, kimseler bilmedi Hızır’ın tekrar tekrar dirilip İlyas’la söz kesişini.

Yandım sevgili! Bir yanışla yandım tıpkı senin bir gelişle gelişin gibi. Yandım sevgili! Kimseler bilmedi yanışımı tıpkı senin bana gelişini kimselerin bilmeyişi gibi. Tutuştum Sevgili! Kimseler bilmedi sana beslediğim bitişlerimi. Bittim Sevgili! Sevgili bittim. Bitir bitişlerimi. Sevgili! Bitir bitişlerimi.

2 yorum:

Adsız dedi ki...

Sözün bittiği yer mi denir ne denir bilmem ki. mükemmel olmuş yazınız. ağlattınız beni.

Esra :(

Adsız dedi ki...

Yanmak... Bir sevda, bir sevgili uğruna yanmak... Aşk için yanmak... Bunların zaten hepsi yakmıyor mı ki adamı. Tebrik ederim dostum. Esra Hanım'a katılıyorum. Mükemmel bir yazı olmuş. Bu taş kalpli adamın bile gözünü yaşarttın. Allah aşkına aşk versin. ş.Sadi

AŞK'A ŞİİR AŞK'A SEMA