12 Nisan 2010 Pazartesi

Âh benim, âh ben'im...



Düşümde gerçek olanım, gerçeğime düş kalanım. Yalnızlığıma ortak, çaresizliğime derman Efendim. Susmuş mesellerin, söylenmeyen destanların, anlatılmamış öykülerimin kahramanı. Mesnevilerde adı bir Yûsuf bir Züleyhâ, bir Hüsn bir Aşk olan Sevgili. Yazılmamış söylencelere sözcük sözcük dokuduğum, öykülerde görünmez suretiyle soyutluklara karışmış sevdam. Mısr’a Yûsuf olanım, Nil’e rahmet diye yağanım. Gecelerimin yedi kandilli Süreyyası, gündüzümün Şems’i, Efendim. Kasidelere bürde diye işlenen, nakış nakış minyatürleri aharlanmış zihnime çizilen Leylam. Simurg’un aynada suretini gördüğü, Anka’nın suretiyle kendine büründüğü, göklerimin güzellik güvercini, gülistânımın güle âşık bülbülü…

Öyle bir yaktın ki… Görmedi bu yangını Nemrut bile. İbrahim, İbrahim olalı düşmedi böyle bir yangının içine. Kimseler yakamadı senin yaktığın ateşi. Kimseler ulaştıramadı bu yangını göklere. Ateşimde hâr, hârımda köz, közümde göğe ağan kıvılcımım, Efendim. İçin için yanarken kurumuş ağaçlar gibi yine senin ateşine susuyor bu yangın yeri. Sensizliğin korkusuna düştüğünden beri, yangınına yangın istiyor ateş evi.

Ey adıma ateş olanım, adını alnıma ateşle yazanım,
Ey benim kâl’im, halimde ahvalim,
Beni benden söküp kendisi kılanım, ey!
Ey benim haline büründüğüm, ahvaline soyunduğum sevgilim!
Adını adımla yazmak dilediğim, dileğini dileğim bildiğim.
Düşüne koştuğum, gerçeğine koşulduğum, hayaline uyuyup melaline uyandığım, sevdam, cânım, sultanım, Efendim!
Sayfaların ortasında Züleyha misali çırpındığım, Yûsufluğundan öte ruhuna, gönlüne vurulduğum.
Kendimi aydınlığında bulduğum, karanlığımda kendisi olduğum Efendim.
Ey benim kendisi olduğum,
Ey benim kendisinde yok olduğum,
Kendisinde yeniden can bulduğum ey!

Dönülmez mi gittiğin yurttan? Dönmez misin Efendim? Çağırılan varsa o yurttan, çağırsan gelmez miyim Efendim?

Efendim…

Bak. Akşam oldu yine. Bak. Battı güneş. Uyudun usulca. Usulca koyuverdin başını yastıklara. Ben senin şehrinde, senin yanı başında… Biraz kıyında, birazcık yamacında… Hemen bir sokak ötende, bir kaldırım taşında… Sen yukarda, ben aşağıda; ama hep kıyında, yanı başında…

“Usul usul uyu, başucundayım Efendim…”

11 yorum:

Adsız dedi ki...

Kalem yazmıyor bunları belliki. Sana bunları yazdıran her neyse ve o kimse ki her kimse... Bu nasıl bir yazıydı ya ağlattı beni. Ben nefret ederim ağlamaktan.

Adsız dedi ki...

Hocam,
Hocaların hocası, yazarların şairlerin ustası demek geldi içimden. Yine hafızanıza nakış nakış işlemişsiniz sözleri. Gönlünüze daldırılmış bir hokkayla yazmaya koyulmuşsunuz yine. Demem o ki muhteşem yazıyorsunuz. Ağlatıyorsunuz. Titretiyorsunuz. Bırakın şu dersaneciliği de varın sadece yazılar yazın. Bilinmeyi dileyin de bilsin insanlar. Sizi çok seviyorum hocam.

Yasemin Güzelyalı

Ş. Osman Tunahanoğlu dedi ki...

"Ey adıma ateş olanım, adını alnıma ateşle yazanım,
Ey benim kâl’im, halimde ahvalim,
Beni benden söküp kendisi kılanım, ey!"

Ah benim güzel yürekli, gönlü büyük ağabeyim. Ellerini öpmek bize vacibdir; amma gönlünüzü öpmek de farz olmuştur. Hürmetle eğiliyorum önünüzde.

Adsız dedi ki...

söyleyecek söz bulamıyorum be kardeşim. hani derler ya sözün bittiği yer diye işte öyle. bu duygu selinin içinde nasıl ayakta durabliorsun onuda düşünemiyorum. dersin ya hani allah kuluna kaldıramayacağı yükü vermez diye. demekki kaldırabiliyorsunki veriliyor sana bu yük. seni okuyunca ben bile şiir yazmak istiyorum.

ey yükünün altında ezilmeyen yolcu
ey yükünü hakkıyla taşıyan yolcu
ey hem kervanın sahibi hem de kölesi olan...

ben beeremiyorum gönlüne sağlık dostcağızım

Ş.Sadi

Adsız dedi ki...

ayrılık yakar bazen bazen mahfeder. bazen de büyütür böyle. ayrılık sizi büyütmüş. siz büyürken kaleminiz de büyümüş. tebrik ederim gerçekten çok hoş bir blok.

Akın

Unknown dedi ki...

aşk ile söylenen kelimeler,kelamdan öte bir hale dönüşüyor belli, sizin içinizdeki yangın okurken bizleri de sardı...
Aşkınız daim olsun efendim

Adsız dedi ki...

kader kazaya dönüştüğünde kadere rıza göstermekten başka ne gelir ki elden. öyle yada böyle. bu hayat acılqra her zaman gebe. ayrılık her zaman yanıbaşımızda. biz beklesek de beklemesek de hazırlanmak en güzeli. belki de daha güzeli ayrılıpğa rağmen sevmeye devam etmek. sadık olmak.

Adsız dedi ki...

çok beyendim çok. ağlattı beni.

Adsız dedi ki...

"Ey benim kendisi olduğum,
Ey benim kendisinde yok olduğum,
Kendisinde yeniden can bulduğum ey!" Âşık mâşuğuna bundan daha güzel nasıl hitap edebilir. Rabbim aşkınızı ziyadeleştirsin. Yazılarınızı çok beğeniyorum.
Rabia

Adsız dedi ki...

hayran olmamak mümkün değil. keşke daha önce keşf etseydim burayı.

Nihal

Adsız dedi ki...

tadı damağımda kaldı ne kadar okusam o kadar daha okumak istiyorum. çok duygusal bi sayfa.

AŞK'A ŞİİR AŞK'A SEMA