Sultan Kırmızısı

Turkuaz bir suyun üstünde
Saray ve konak…
Derununda haremler saklayan Enderun…
Şadırvanlarda akan
Hanende ve nazende suyun,
Pervazlarında kanat çırpan kuşun,
Ve tek celsede namlusundan boşanmış
Bir kurşun…

Akşamın gök kızıllığında
Saray ve konak…
Bahçesine mesken taş kavuklar…
Mermer sütunlara denk düşürülmüş,
Asırlık koca koca çınarlar…
Üstüne mühür vurulmuş,
Derme çatma yağlı ilmekli
İki tahtadan ibaret sehpalar…

Sabahın sabâ makâmında
Saray ve konak…
Levni, cumbasında,
Nef’i boğazla meşgul…
Itri’nin elinde gül kokusu,
Lâedri saklanmakla meşhur…

Öğlenin peşrev ve segâhında
Saray ve konak…
Hüzzam nağmeleri salınır sulardan,
Leventlerin dilinde bin kahır.
Islıklar yükselir Zeyrek’ten,
Acemaşiran yine boğaza salınır.

Tarihin sarı sayfalarında saklı
Saray ve konak…
Şimdi çatlar duvarlarımız,
Şimdi gözlerden süzülüverir
Asırlık sevdalarımız.

Sultan Es-Sultan!
Nedendir kaçışların?
Sâbânın sesi mi yordu seni,
Kırmızının kan kokusu rengi mi?
Tarih soyunurken ardındaki duvardan,
Gözünden düşen bir damla yaş mı boyadı,
Yüzündeki hüznün rengini?

Gölgenin eşsiz dinginliğinde

Saray ve Konak...

Sultan Es-Sultan!

Yıkıntılardan dirilir bir tarih.

Senin durduğun yerdir

Saray ve Konak...